Dla pokrycia zapotrzebowania na wodę dla celów komunalnych i przemysłowych miasto Płock wykorzystuje zasoby tego surowca zarówno powierzchniowe z rzeki Wisły, jak i podziemne ze studni głębinowych.

Wody powierzchniowe

Źródłem zaopatrzenia miasta w wodę powierzchniową jest rzeka Wisła. Stanowi ona ok. 52% udziału w ogólnej ilości wody dostarczanej odbiorcom. Historia ujęcia ,,Grabówka” sięga do lat 60. XX wieku. Ujęcie na prawym brzegu Wisły, początkowo zatokowe, z czasem musiało zostać poddane przebudowie. Zmiana sposobu ujmowania wody była następstwem powodzi z lat 1981-1982. Zabezpieczenie przeciwpowodziowe w postaci budowy wałów przeciwpowodziowych sprawiło, że ówczesne ujęcie przybrało nową formę. Pobór wód powierzchniowych obecnie odbywa się z ujęcia składającego się ze zbiornika oddzielonego wałem przeciwpowodziowym od rzeki Wisły i czerpni brzegowej zabezpieczonej kratami mechanicznymi. Istniejący zbiornik o pojemności 37 tys. m3 służy do osadzania piasku i zawiesin niesionych przez rzekę. Zakończeniem zbiornika są dwie niezależne komory czerpne z kratami i sitami, które łączą zbiornik z pompownią I stopnia.

Wody głębinowe

Woda ze studni głębinowych jest zasadniczym źródłem zaopatrzenia miasta i stanowi ok. 48% udziału w ogólnej ilości wody dostarczanej odbiorcom. Ujęcie z którego jest pobierana woda dla potrzeb odbiorców zlokalizowane jest poza terenem miasta w miejscowości Borowiczki Pieńki, gm. Słupno w dolnej części zlewni rzeki Słupianki. Woda pobierana jest z dwóch poziomów wodonośnych: piętro wodonośne trzeciorzędowo - kredowe (jedna studnia) oraz piętro wodonośne – czwartorzędowe (dwie studnie).

Badania pozwalają stwierdzić, że jakość wody nie pogarsza się w ciągu wielu już lat eksploatacji, a zastosowana technologia uzdatniania mieszaniny wody podziemnej i powierzchniowej pozwala na uzyskanie wody pitnej o bardzo dobrej jakości.